Feride TURAN
Feride Turan
“Ahilerin ve Bacılar’ın akıl hocası... İtle it gibi dövüşenlerden, kurtla kurt gibi boğuşanlardan değil daima kurt bakışlı, daima kurt duruşlu. Karatay; kılıcını kınından değil, yüreğinden çeker Hân’ım. Direnecekse o ateş Konya’yı cehenneme çevirir.”
Bir kapıdan başlar bütün yolculuklar ve bir kapıya çıkar bütün yollar. Bir kapıdan bir kapıya yürürken zaman, bütün kapılar yüzüne kapansa da bütün kapılardan yüce bir kapının açık olduğunu bilmeli insan. Bilirse mutludur. Bilen ne mutludur! Ne Kaf dağının ardında, ne Anka’nın kanadındadır mutluluk. Şairin “Sen mutluluğun resmini yapabilir misin?” sorusu gibi biz de soralım mı? “Acaba mutluluğun şiiri yazılmış mıdır?” diye. Hâlbuki Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri yazmıştır bile… Adı “Tefviz-name”… Mutluluk-nâmedir aslında bu şiir:
“Ağaçlar
Kökünden güç alır.
Dünyada
Her şeyin kökü var.
Kökü var
Toprağın, taşın da...
İnsansa kökünü
Gezdirir başında.”
Türk dünyasının değerlerinden olan Bahtiyar Vahapzade veciz bir şekilde “köklerimizin” önemini vurgular şiirinde. Ancak burada “insan” olmakla olmamak arasındaki ince ve keskin çizgiyi de görmek gerekir. Dünyadaki her şey gibi insan da kökünden güç alır. Yalnız insanın kökü başındadır. Yani kökünü başında gezdirene insan denir, şeklinde bir çıkarımda bulunmak da mümkündür şiirden. Peki bundan ne anlamalıyız? Kökünü başında gezdirmekle aslında neyi kastetmektedir şair? Geçmişi bir nostalji duygusuyla hatırlamak, değerlerini başında kuru bilgi olarak taşımak, buna dair süslü nutuklarla yetinmek midir? Yoksa kültürün devamlılığını sağlayacak, değerlerini baş tacı edecek işleri üretenler mi kökünü başında taşımaktadırlar? Ömrünü “Dilde, fikirde, işte birlik” idealine vakfeden, Türk dünyası birliği hususunda yol haritası çizen Gaspıralı İsmail Bey gibi mesela.
Read more TÜRK DÜNYASININ GELECEKTEKİ RESMİ: “Dilde, Fikirde, İşte” Birleştiren Yarışma
Yıl 1918… Memleket yangın yeri! Düşman kapıda… İstanbul, işgal edildi edilecek. Ve hâl böyleyken insana pes dedirten sorumsuzluklar karşısında bir çığlık, hazırlıksız yakaladı beni.
3 Ekim 1918 tarihli yazıyı baştan sona okuyunca insan anlıyor ki bir millet için asıl felaket; top tüfeklerin üzerine doğrultulması, memleketin her köşesinin bilfiil işgal edilmesi değildir. Asıl felaket; ülkenin hâlinin görmezden gelinmesi, her şey yolundaymış gibi “zevk, moda, eğlence, gösteriş, lüks yaşam” derdine düşülmesiymiş. “Bu adamlarda zerre kadar millet, vatan muhabbeti yok mu?” sorusu da bu yüzden bir itham, bir sorgulama değil; acı bir feryat gibi yükseliyor cümlelerin arasından.
Read more TARİH GEZGİNİ - 19 MEMLEKET NE HÂLDE, BASIN NE İLE MEŞGUL!“Yıllar geçiyor ki yâ Muhammed, Aylar bize hep muharrem oldu!”
Mehmed Akif, bu dizeleri yazdığında aylardan muharrem değildi. Ama her ay’ının muharrem olduğu bir dönemi anlatır bu şiir. O hâlde ayların hep “muharrem” oluşunun manası nedir? Adının barındırdığı “barış ve esenliğe” rağmen İslam’ın coğrafyasında savaşlara, ölümlere, ölümden beter zulümlere, Müslümanların hâline ve tutumuna kahrolan şair; her ayın “muharrem” gibi matem ile geçtiğini dile getirmektedir. Böylece “muharrem” ayının asıl özelliğinin “matem” olduğunu da vurgulamıştır Millî Şair’imiz.
O hâlde muharrem nedir? Read more MUHARREM KERBELA'DIR
“Kayı” denince söylenmesi gereken ilk söz; Dedem Korkud’un millî hafızamıza silinmez izlerle kazılmış şu cümlesidir: “Âhir zamanda hanlık geri Kayı’ya değe, kimse ellerinden almaya...” Şair Ahmet Urfalı, Kayı Destanı’na Dedem Korkud’un bu sözlerinin farklı rivayetlerine yer vererek başlar.
Ön Söz’ünde Cemil Meriç’in “muhteşem bir maziyi, daha muhteşem bir istikbale bağlayacakköprü olmak” dileğini vurgulayan Ahmet Urfalı; Kayı Destanı’nı yazmamış âdeta yaşamıştır. Şiirlerinde bozkırın türküsünü söyleyen ve umman olmuş Horasan erenlerinden muştular getiren Ahmet Urfalı; destanî bir tarihe Dedem Korkud’un gözüyle bakmış, Dedem Korkudca söylemiştir.
Read more DEDEM KORKUD’CA SÖYLENMİŞ BİR “KAYI DESTANI”
Şehrin munis, sessiz kadınlarına ne oluyor böyle! Uçsuz bucaksız Sibirya’nın karları üstünde öfke ateşleri çığ gibi büyümüş. Şehir ayakta! Sadece kadınların “hürriyet-eşitlik” sesleri yankılanmakta… Örgütlenip parlamentoya protesto mektubu gönderiyorlar. Parlamento şaşkın(!) Basın şokta(!) Öyle ki haberi verirken bizim “Müslimeler” ve aralarında bulunan “muallime”lerin de bu protesto mektubunun içeriğinden haberleri olamaz, diyorlar. Yok, yok olamaz! Bu mektubu onlar yazmış olamaz! Her şey şehre yeni gelen şu “Polak kızı”nın başının altından çıkıyor!
Sürgünde muhalefet eden bir gazetenin adının “Hürriyet” olması çok manidar… Ama gazete içeriğini hazırlayanlardan biri “Vatan ve Hürriyet Şairi” diye anılıyorsa bu, hem manidar hem de manalıdır. Zira kimseye durduk yere “vatan ve hürriyet şairi” denmez. Velev ki kendi döneminde bir şekilde birileri dedi, sonrasında unutulup giderdi. Sadece bedel ödeyenlere yapışır böyle bir unvan. Gerek İstanbul’da gerek sürgünde aklını, vicdanını, irfanını hürce konuşturmuştur Namık Kemal. Fikirlerine katılsın yahut katılmasın herkes bilir ki o; cesur ve özgür bir ruha sahiptir. Üslubuyla, duruşuyla, fikirleriyle; milletimize yön vermiş birçok önemli ismin ilham kaynağıdır. Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün olmak üzere…
Hayme Ana'nın -hem kan bağı hem de can bağı ile- torunlarından olan -Ödül Töreni Konuşması-
Kayı Boyu Derneği ve Dergisinin Değerli Mensupları, Kıymetli Hâzirûn, Hanımefendiler, Beyefendiler,
Bu akşam böylesine nezih ve anlamlı bir toplantıda bulunmanın, bu güzel topluluğun parçası olmanın memnuniyeti içinde hepinizi en kalbî hislerle selamlarım.
***
Read more KAHRAMAN TÜRK KADINLARI
Tarihî çeşmeler zamanın gözleridir. Geçmişten geleceğe bakarlar. Hiç ummadığınız bir köşe başında bile tarihin şahitleri olarak karşınıza dikilirler. Siz önünden geçip gidersiniz, siz bu dünyadan göçüp gidersiniz ama onlar, şair Sezai Karakoç’un dediği gibi “ölümsüz bir uygarlığın ölümsüz kitâbeleri”dir. Ahirete uzanan bir ileri görüşlülükle inşa edilmiş mimari yapılardır hepsi. Musluklarından su değil, hayır akar çeşmelerin. Temel malzemesi taş değil; insanı yaşatmayı hedefleyen saf, katıksız sevgidir.